Cyklinowanie podłogi
już od 39 zł

Najpierw zastanów się, jak intensywne cyklinowanie potrzebujesz.

Dla odświeżenia podłogi i usunięcia z niej śladów, które robią się  w miejscach, po których się chodzi, wystarczy jednorazowe cyklinowanie. Gdy jednak podłoga jest bardziej zniszczona, konieczne będzie cyklinowanie kilkukrotne. Przed pracą usuń z pomieszczenia wszystkie meble, firanki, zasłony  i dywany.

Zdemontuj żaluzje – oszczędzisz sobie ich odkurzania. Usuń listwy przypodłogowe. A następnie odkurz podłogę. Jeśli tylko odświeżasz podłogę, wystarczy za pomocą szlifierki oscylacyjnej zeszlifować z niej uszkodzoną warstwę lakieru. Jeśli jednak potrzebujesz gruntownego remontu podłogi, konieczne będzie kilka szlifowań.

Pamiętaj o tym, by podczas pracy nie zmieniać kierunku szlifowania ani nie wyłączać urządzenia. Podłogi z mozaiki parkietowej szlifujemy ukośnie do przebiegu włókien, a z desek – równolegle. Pamiętaj o wykończeniu krawędzi i narożników. Napraw też przed ostatnim szlifowaniem rysy i inne uszkodzenia parkietu.

Jeśli pomiędzy klepkami utworzyły się szczeliny – wypełnij je masą szpachlową (można kupić gotową lub zrobić ją z opiłków powstałych podczas cyklinowania zmieszanych z lakierem podkładowym). Po ostatnim szlifowaniu (pamiętaj o dokładnym odkurzeniu podłogi) należy pokryć podłogę lakierem podkładowym. Po podeschnięciu lakieru dobrze jest ponownie oszlifować podłogę i znów ją dokładnie odkurzyć. Następnie równomiernie nakładamy lakier nawierzchniowy i pozostawiamy do wyschnięcia.

Szlifowanie wstępne wykonujemy za pomocą tarcz o ziarnistości 40, ostatnie – 100, a dodatkowe po nałożeniu lakieru podkładowego – 120.

Pierwszy szlif wykonuje się pod kątem około 10-20 stopni w stosunku do włókiem drewna. Przy drewnie miękkim, np. świerk, sosna, kąt ten należy zwiększyć do 30-40 stopni. Szlifowanie rozpoczyna się od strony lewej ku prawej. Szlifowanie rozpoczyna się papierem gruboziarnistym dostosowanym granulacją do twardości posadzki, jej stopnia zużycia lub rodzaju zabezpieczenia powierzchni (stare lakiery, stare farby).

Należy zwrócić szczególną uwagę, by maszyna poruszała się płynny-mi ruchami, równomiernie do przodu. Po zakończeniu pierwszego szlifowania należy sprawdzić, czy powierzchnia jest równa. W przypadku wystąpienia nierówności powierzchni szlifowanie należy powtórzyć. Jednocześnie ze szlifowaniem powierzchni posadzki wykonuje się szlifowanie brzegów parkietu i miejsc mało dostępnych. Następny, czyli drugi szlif – tak zwany średni, usuwa ślady szlifu zgrubnego.

Wykonuje się go prowadząc maszynę również w poprzek włókien drewna. Przy szlifie trzecim – wygładzającym, by otrzymać efekt szlifu bezśladowego (dla poprawienia optyki powierzchni posadzki), należy prowadzić maszynę wzdłuż włókien drewna. Dotyczy to także ułożenia parkietu w jodełkę, kwadraty, czy drabinkę.

Dla uściślenia: w kwadratach i jodełce jeden element wzoru będzie szlifowany wzdłuż, a jeden w poprzek włókien drewna. Wykonany w ten sposób szlif końcowy pozwoli na zróżnicowaną grę światła dziennego na podłodze. Na jednych deszczułkach światło będzie się ślizgać (szlifowanie wzdłuż słoi w kierunku światła), na pozostałych zostaje przytłumione (światło pada w poprzek szlifu) i poprzez inne załamanie padających promieni słonecznych tworzy efekt taki, jak przy lakierach matowych. 

Wydawać by się mogło, że cyklinowanie to bardzo prosta czynność, łatwa do wykonania, nic jednak bardziej mylnego.

Aby podłoga dobrze wyglądała po cyklinowaniu należy mieć spore doświadczenie, trudno się tego nauczyć w przeciągu kilku dni czy nawet miesięcy. Nauka w tym zawodzie to minimum 2 lata, dopiero wtedy po poznaniu metod cyklinowania różnych wzorów parkietu, czy gatunków drewna możemy samodzielnie cyklinować parkiet. Podczas cyklinowania podłogi należy kilku bardzo ważnych, podstawowych zasad, które przedstawię poniżej.

1. Właściwy dobór gradacji papierów ściernych, i co ważne kolejność ich stosowania. Nie można przejść od taśmy np. „36” do taśmy „100”, bo nie wybierzemy w ten sposób rys po szlifie grubym papierem. Równie ważny jest dobór taśm do cyklinowania określonego gatunku drewna, jak też rodzaju wykonywanej pracy: odnowienie, nowa podłoga czy np. deska barlinecka.

2. Odpowiednie kierunki cyklinowania różnych wzorów ułożonej podłogi w celu zapewnienia odpowiedniej optyki wycyklinowanej powierzchni.

3. Płynna praca cykliniarki podczas szlifowania podłogi w celu uniknięcia śladów po zatrzymaniu maszyny. W tym przypadku zależy to od doświadczenia i umiejętności cykliniarza.

4. Właściwe ustawienie i czystość kółek jezdnych cykliniarki, unikamy zacięć lub śladów pozostawionych przez cykliniarkę. Na wyposażeniu maszyny jest przyrząd służący do sprawdzania ustawienia kółek jezdnych.

5. Odpowiednie natężenie pasków klinowych, źle napięte mogą skutkować niedostatecznym zbieraniem pyłu podczas szlifowania i ewentualnymi drganiami bębna cykliniarki.

6. Częstotliwość opróżniania worka z pyłem, należy pamiętać  o opróżnianiu worka po jego zapełnieniu maksymalnie do 1/3 jego objętości.

7. Jeżeli będziemy pamiętali o tych kilku podstawowych zaleceniach, cyklinowanie podłogi powinno przynieść oczekiwany efekt.